Cahuita

Daar lig ik dan. In de hangmat voor ons hutje. Een boekje op m'n schoot en een verse ananasshake bij de hand. Op de achtergrond het kletteren van de regen op het afdakje en op de bladeren. Nog verder op de achtergrond het donderen van de golven op de branding. Het lijkt een beetje op onweer ver weg. Vandaag zijn we aangekomen in Costa Rica. 

Dag 9, zat 16 nov:
We verlaten Bocas hoe we het 3 dagen geleden aantroffen: grijs en nat. We bedenken ons nogmaals hardop dat we weer geluk hebben gehad met het weer de afgelopen 2 dagen. Dat is toch een bron van een succesvolle dag. Nadat we het speedbootje, dat door de woeste zee over het water stuitert, achter ons laten worden onze koffers in een busje geladen waar ook wij kunnen plaats nemen. Zo dat ging snel. Na een klein uurtje rijden naderen we de grensovergang. De paspoortcontrole en een stempel verder wagen we ons met onze koffers een weg door het grind, trap op, in de stro-men-de regen. Nogmaals een paspoortcontrole voordat we de duizelingwekkende hoge brug over mogen. Het stroomt nog steeds en het gesjouw met de zware koffer over de brug waar een paar brede planken op zijn gemonteerd maakt deze grensovergang niet echt tot een kodak-momentje. Juist wel hoor ik je denken, maar het viel niet mee uit m'n doppen te kijken door de regen laat staan een foto maken. Eenmaal overgestoken, goddank ik heb het gehaald, mogen we nogmaals onze paspoorten laten zien en douaneformulier invullen. Het land uit vinden ze allemaal prima en dat gaat, in panamese begrippen, als een trein. Maar het land in is een ander verhaal. Een van de chagrijnige koppen achter het loketje keurt mijn briefje af omdat ik iets niet in de juiste regel heb gezet en zet met zijn pen een groot kruis erop. Een nieuwe invullen? Maar natuurlijk geen probleem,( gelukkig verstaat hij mij gescheld niet). Bij de tweede poging en bij het laten zien van de ticket voor de terugreis mogen we Costa Rica binnen. In het busje kan m'n broek een beetje drogen. Nog een uur rijden voor we onze lodges in mogen. Het is een mooi park met veel begroeiing en 30 kleine huisjes waarvan we er 1 toegewezen krijgen. Om onze dag nog te benutten, bij de overgang vd brug mogen we onze horloges nog een uur terug zetten, pakken we een fiets en fietsen richting bewoonde wereld. Hier lunchen we in een café waar de gebruikelijke Bob Marley uit de speakers knalt.
Op de fiets verder, maar niet veel verder want de stuiten op een park: national park. Even vragen wat het inhoudt. Intree is een donatie en er is een 9km lang pad gemaakt door een beschermd natuurpark. Even een kijkje nemen dus! We zien vanalles: Racoon, blauwe krabben, hagedissen leguanen. Echt tof! Omdat de zon hier om 5 uur onder gaat moeten we alweer op tijd terug. We dineren in een restaurantje aan het strand. En dan eindig ik zoals ik begon: daar lig ik dan, in een hangmatten voor ons hutje.

Dag 10: zondag 17 nov:
We staan op, ontbijten en met het idee te gaan snorkelen lopen we met z'n 3e (Gijs is mee, 1 vd andere reizigers) richting de touraanbieders. Helaas krijgen we te horen dat snorkelen niet te doen is vanwege de troebele zee. En als hij dat ook nog eens vertelt dat je normaal gesproken de schildpadden, roggen en haaien kan zien zwemmen is dit wel een domper. Wel biedt hij een wandeling aan door het national park, ja bedankt maar daar zijn we al geweest. Toch weet de gids ons te overtuigen om mee te gaan en dat is maar goed ook. Hij weet ons veel te vertellen over planten en dieren en waar wij zo door zouden lopen laat hij ons zoeken naar een dier. "Train your eyes" na minuten zoeken zette hij zijn telescoop op en konden we daardoor de prachtige beesten bewonderen: toekans, luiaards, leguaan. Maar ook van dichtbij waren veel dieren de bewonderen: de rode mierenkolonie, de blauwe krab, oeen gele slang, een racoon (wasbeertje), spinnen, gekko's, hagedissen, woodie woodpecker en andere bijzondere vogels.
Omdat we nieuwsgierig zijn geworden naar zijn eigen tuin, hier heeft hij ons tijdens het wandelen ook veel ober vertelt, nemen we na een duik in de zee een taxi naar het einde van het pad. De wegen zijn hier niet al te best en na een kwartier gehobbel verder en 4000 colonnes (munteenheid in Costa rica, :500=dollar) stappen we uit voor zijn paradijs. Ongelooflijk interessant want hij over de planten kon vertellen. We hebben een rondleiding gekregen door zijn tuin en we kregen chocolademelk gemaakt van eigen gekweekte/gepelde/gedroogde/gebrande/gepelde/gemalen cacaobonen. Het was magnifiek. Het is teveel om op te noemen dus dat ga ik ook niet doen ;).
In een restaurantje met de volle maan op de achtergrond kijken we terug op een geweldige dag. Terug bij de lodges aangekomen, waar we ook bijzondere dieren in de tuin hebben, pakken we onze koffers weer in. Morgen de wekker om 05:00 uur om ons avontuur in Costa Rica te vervolgen..